Τον Ιούνιο του 2011 ο υποφαινόμενος διεκδίκησε εκ νέου μία θέση επίκουρου καθηγητή στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης. Η θέση δόθηκε σε άλλον υποψήφιο. Παρόλο που όπως εξηγεί στο υπόμνημα του μεταξύ άλλων:
1) Ο υποφαινόμενος εισήγαγε στην Ελλάδα ένα νέο άθλημα και δημιούργησε έναν αθλητικό σύλλογο στα πλαίσια του μαζικού αθλητισμού.
2) Δημιούργησε και συντηρεί μια ιστιοσελίδα με σκοπό την προώθηση ενός νέου αθλήματος στα πλαίσια του μαζικού αθλητισμού.
3) Δίδαξε με μεγάλη επιτυχία την αναψυχή, και τις υπαίθριες αθλητικές δραστηριότητες στην Ειδικότητα των Υπαίθριων Αθλητικών Δραστηριοτήτων του ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης κατά τα έτη 1997-2000. Το σημαντικότερο είναι ότι κράτησε όρθια με προσωπικές θυσίες την ειδικότητα των Υπαίθριων Αθλητικών Δραστηριοτήτων και απέτρεψε την διάλυση της το 1997 όταν έφυγαν ξαφνικά δυο στελέχη από την ειδικότητα χωρίς καν να τον ενημερώσουν.
4) Διοργάνωσε την Συνάντηση των προέδρων και εκπροσώπων των Ομοσπονδιών της Βουλγαρίας, Σερβίας, Ιταλίας, Τουρκίας και Ελλάδας στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της Διαβαλκανικής Επιτροπής για την ανάπτυξη του αθλήματος (Φεβρουάριος 2009).
5) Οργάνωσε και συντόνισε πολλά βιωματικά εργαστήρια με βιωματικές και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις σε συνεργασία με Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
6) Μέσα σε 13 χρόνια (1997-2010) διοργάνωσε 48 ανοιχτούς αγώνες προσανατολισμού, δύο ποδηλατικούς αγώνες και πολλούς άλλους κλειστούς αγώνες στα πλαίσια του μαζικού αθλητισμού. Στους αγώνες αυτούς συνολικά συμμετείχαν χιλιάδες αθλούμενοι.
ήταν γνωστό ότι η υποψηφιότητα του δεν θα είχε καμία τύχη. Η Παναγιώτα Βασιλοπούλου η οποία διδάσκει Αισθητική και αρχαία Ελληνική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ είχε κάνει μια ανεπιτυχή αίτηση για μία θέση στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ας ακούσουμε τι έχει να πεί.
Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει η Παναγιώτα Βασιλοπούλου:
«Επικρατεί ένα καθεστώς φόβου, μια κλειστοφοβική αίσθηση ανασφάλειας, στην οποία το κυρίαρχο ζητούμενο, ανεξάρτητα από οποιοσδήποτε ποιοτικές η προσωπικές διαφορές είναι η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Δυστυχώς όσο μπορώ να δω καμία πολιτική δύναμη δεν φαίνεται να διαθέτει μία σταθερή πρόθεση να συγκρουσθεί με αυτή την κατάσταση, η οποία βέβαια δεν περιορίζεται στον εκπαιδευτικό χώρο…. Πολλοί θα ήθελαν να γυρίσουν πίσω (στην Ελλάδα) αλλά αυτή η επιθυμία δεν έχει δημιουργήσει χροιά. Ακόμη δεν έχω ακούσει για κάποιον που θέλει να γυρίσει επειδή αισθάνεται ότι στην Ελλάδα υπάρχει ορίζοντας προοπτική για να δημιουργήσει η να συμμετάσχει σε κάτι καινούργιo.
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΛΕΚΤΟΡΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΕΦΑΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
29 Ιουνίου 2011
Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες,
Διαβάζοντας την εισηγητική εκθεση για την πλήρωση της θεσης του Επικουρου καθηγητή στο γνωστικό αντικείμενο του μαζικού Αθλητισμού του ΤΕΦΑΑ τοθ ΑΠΘ καθως και τα πρακτικά της πρωτης εκλογής διαπιστωσα σοβαρότατα προβλήματα στην εκλογική διαδικασία.
- Άρνηση εισηγητού να καταθέσει την άποψη του και να παραστεί στην διαδικασία.
Ο κ. Νικηταράς, ο οποίος αποδείχθηκε αναξιόπιστος την προηγούμενη φορά εξαιτίας της δυσαναλογίας θεωρίας και πράξης, αυτή τη φορά απέχει. Γιατί άραγε απέχει; Μήπως δεν ενημερώθηκε έγκαιρα ότι είναι ξανά μέλος της εισηγητικής επιτροπής; Μήπως, επειδή έχει τύψεις; Αν άλλαξε γνώμη γιατί δεν κατέθεσε ένα άλλο εισηγητικό σημείωμα; Ποια είναι η άποψη του; Αξίζει εδώ να ξαναθυμηθούμε ποιες είναι οι απόψεις του εισηγητή κ. Νικηταρά για τη σχέση του μαζικού αθλητισμού, υπαιθρίων αθλητικών δραστηριοτήτων και κοινωνιολογίας του αθλητισμού.
Απ’ όσα αναφέρει ο κ. Νικηταράς στα βιβλία του φαίνεται ξεκάθαρα η άμεση σχέση ελευθέρου χρόνου, μαζικού αθλητισμού και μαζικού αθλητισμού. Σύμφωνα με τον κ. Νικηταρά ο Μαζικός Λαϊκός Αθλητισμός αποτελεί ένα σύγχρονο κοινωνικό κίνημα που μεταξύ άλλων προσπαθεί να δώσει λύσεις στα έντονα κοινωνικά προβλήματα των μεγαλουπόλεων. Όπως επισημαίνει ο Νικηταράς σε άλλο αχρονολόγητο βιβλίο του (σ.11-12), «ο Μαζικός Λαϊκός αθλητισμός ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση της διαταραγμένης ζωής των πόλεων, της κλονισμένης υγείας των ανθρώπων κάθε ηλικίας, την επιβολή της ειρηνικής δικαιοσύνης. Για την κάλυψη αυτών των αναγκών που σήμερα αποτελούν αναφαίρετα δικαιώματα των λαών, ο άνθρωπος συνειδητά αποδέχτηκε την υπηρεσία του σύγχρονου Μαζικού Λαϊκού αθλητισμού. Η επισήμανση της επικαιρότητας και του κύρους του αθλητικού γεγονότος παρέχει την δυνατότητα να προσβλέπουμε στην σωματική άσκηση, ως ένα όρο ενοποιητικό των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, να αντιμετωπίζουμε το κίνημα του Λαϊκού μαζικού αθλητισμού, ως τόσο κοινωνικό όσο και τα άλλα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα. Το κίνημα της ειρήνης, το διεθνές οικολογικό κίνημα, το κίνημα της υγείας υπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Όλα μαζί συνεισφέρουν στην εξύψωση του ανθρώπου, στην βελτίωση της ποιότητας ζωής του». Χρειάζεται να αναφέρουμε κι’ άλλα; Τότε συνεχίζουμε. Ο Νικηταράς (σ.20) επισημαίνει ότι Μαζικός αθλητισμός σημαίνει:
1) τη συνειδητοποίηση της μάζας
2) την υπέρβαση του μαζικού αποπροσανατολισμού
3) την διατήρηση του ανθρωπίνου προσώπου,
4) την δημιουργία υγιών κοινωνικών σχέσεων,
5) τον προσανατολισμό σ’ έργα και λόγους προσωπικής δημιουργίας,
6) την αναθεώρηση στις σχέσεις των φίλων,
7) την εξυπηρέτηση της ουσιαστικής ισότητας,
8) την συμφιλίωση των ταξικών διαφορών,
9) την θεραπεία του χάσματος των γενεών,
10) την βαθιά και διαρκή κοινωνική ειρήνη,
11) την αναγέννηση τη σχέσης άνθρωπος-περιβάλλον.
Βεβαίως αυτό που έχει ενδιαφέρον σ’ αυτό το σημείο δεν είναι εάν συμφωνούμε η διαφωνούμε με τα λεγόμενα αλλά το ότι ο Μαζικός αθλητισμός εμφανίζεται να έχει άμεση σχέση με την κοινωνιολογία του αθλητισμού και όχι μόνον. Πουθενά αλλού δεν φαίνεται τόσο ξεκάθαρα η άμεση σχέση μαζικού αθλητισμού και κοινωνιολογίας του αθλητισμού. Χρειάζεται να αναφέρουμε κι’ άλλα; Επιστήμη «Μαζικός αθλητισμός» δεν υπάρχει. Ο Μαζικός αθλητισμός είναι εφαρμογή στην πράξη των ερευνητικών δεδομένων άλλων επιστημών. Δυστυχώς όμως ο κ. Νικηταράς (την προηγούμενη φορά) δεν σεβάσθηκε τον ίδιο του τον εαυτό και τα γραφόμενα του ισχυριζόμενος ότι «το έργο του κ. Κουκουρή δεν εμφανίζει συνάφεια με το υπό προκήρυξη θέση (μαζικός αθλητισμός)». Και τα ισχυρίζεται αυτά για ένα άνθρωπο που «εμφανίζει αξιόλογη επαγγελματική εμπειρία σε ποικίλους χώρους του μαζικού αθλητισμού» (εισηγητική έκθεση κας Χαραχούσου σ. 13)! Θα το επαναλάβω: Γιατί άραγε απέχει; Μήπως δεν ενημερώθηκε έγκαιρα ότι είναι ξανά μέλος της εισηγητικής επιτροπής; Μήπως, επειδή έχει τύψεις; Αν άλλαξε γνώμη γιατί δεν κατέθεσε ένα άλλο εισηγητικό σημείωμα; Ποια είναι η άποψη του;
Μερικά από τα ερωτήματα που θα πρέπει να απαντήσουν οι εκλέκτορες είναι: Τι είδους ποιότητα παρουσιάζει ο καθένας από τους υποψηφίους; Ποιός απο τους υποψηφίους έδειξε πρωτοτυπία και αυτοδυναμία στο ερευνητικό έργο του; Ποιός απο τους υποψηφίους έδειξε πρωτοτυπία και αυτοδυναμία στην διάδοση και εξάπλωση του μαζικού αθλητισμού; Ποιός στήριξε το τμήμα με έργα; Ποιος αγωνίσθηκε για να περάσουμε από την ΕΑΣΑ στο ΤΕΦΑΑ; Κάναμε το καθήκον μας; Ψηφίσαμε τούς άριστους και όχι τους αρεστούς; Δημιουργήσαμε τις αναγκαίες πνευματικές συνθήκες για αποτροπή του κοινωνικού κινδύνου; Φροντίζουμε να δείξουμε στους φοιτητές και φοιτήτριες το φώς η τους αφήνουμε να παλεύουν χωρίς εφόδια ψυχής στο σκοτάδι, ακυρώνοντας το κοινωνικό αύριο; - Άδικος αποκλεισμός υποψηφίου από την εκλογική διαδικασία με αβάσιμα επιχειρήματα.
Διαβάζοντας την Εισηγητική έκθεση για την πλήρωση της θέσης του Επίκουρου καθηγητή στο γνωστικό αντικείμενο του Μαζικού Αθλητισμού με κατάπληξη διαπίστωσα, για άλλη μία φορά ότι το μέλος της εισηγητικής επιτροπής, ο κ. Αλεξανδρής απέκλεισε τον υποφαινόμενο από την περαιτέρω διαδικασία αξιολόγησης! Ο κ. Αλεξανδρής εξάντλησε όλη του την αυστηρότητα και απέκλεισε τον υποφαινόμενο από την παραιτέρω διαδικασία αξιολόγησης αναφέροντας ότι το διδακτορικό (706 σελ.) του κ. Κουκουρή (1989) που πραγματοποιήθηκε στη Βρετανία με τίτλο «Αποσύνδεση κορυφαίων και προχωρημένων Ελλήνων αρένων αθλητών από τον αγωνιστικό αθλητισμό» είναι άσχετο με το μαζικό αθλητισμό. Αντίθετα, υποτίθεται ότι η διδακτορική διατριβή (90 σελ.) του κ. Παπαδόπουλου (2003) με θέμα «αντιληπτικο-κινητική συμπεριφορά νεαρών ατόμων με νοητική καθυστέρηση: επίδραση διαφόρων μεθόδων εξάσκησης καλαθοσφαίρισης» που πραγματοποιήθηκε στη Ελλάδα αγγίζει την καρδιά του μαζικού αθλητισμού είναι ακριβώς πάνω στην υπό προκήρυξη θέση.
Ο κ. Αλεξανδρής δεν κατανόησε αυτό που αναφέρει ο κ. Γρούιος για τα όρια της κοινωνιολογίας του αθλητισμού και επιμένει ότι άλλο πράγμα είναι ο αγωνιστικός και άλλο ο μαζικός αθλητισμός (σελ.19 των πρακτικών της εκλογής του 2010). Αλλά όπως είπε ο κ. Γροϋιος: «Εφιστώ την προσοχή ότι η κοινωνιολογία του αθλητισμού όπως και κάθε αντικείμενο έχουν και άκρα. Το ένα άκρο μπορεί να συνδυάζεται με τον μαζικό αθλητισμό ενώ το άλλο άκρο πάλι μέσα στον ίδιο χώρο μπορεί να αφορά τον πρωταθλητισμό» (σελ.21 των πρακτικών της εκλογής). Ούτε βεβαίως κατανόησε αυτό που αναφέρει η κα Χαραχούσου: «Παρότι απευθύνεται σε όλα τα άτομα ο μαζικός αθλητισμός έχει στοιχεία του αγωνιστικού αθλητισμού μέσα του. Γίνονται συγκεκριμένοι αγώνες, δηλαδή και αυτό που βλέπουμε, το αερόμπικ όπου γίνονται κάποιοι αγώνες και αυτό είναι μέσα στα πλαίσια» (σελ.18 των πρακτικών). Σύμφωνα με τον Αλεξανδρή «υπάρχει μία μεγάλη διάκριση ανάμεσα στον μαζικό αθλητισμό και τον αγωνιστικό αθλητισμό. Είναι το ένα αντί του άλλου» (σ.11). Παραδόξως, ο κ. Αλεξανδρής δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν υπάρχουν σύνορα μεταξύ μαζικού αθλητισμού και αγωνιστικού αθλητισμού, όπως δεν υπάρχουν σύνορα μεταξύ επιστημών και όπως δεν υπάρχουν σύνορα πουθενά μέσα τη φύση. Είτε δεν μπορεί να καταλάβει διότι έχει μικρή εμπειρία από αθλητισμό γενικά είτε το κάνει από ιδιοτέλεια. Θα το επαναλάβω άλλη μία τελευταία φορά: στην ενασχόληση με τον αθλητισμό δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο υπάρχουν διάφορες αποχρώσεις, διάφοροι βαθμοί εμπλοκής.
Ο κ. Αλεξανδρής αποκρύπτει το γεγονός ότι ο κ. Παπαδόπουλος δεν έχει μεταπτυχιακό τίτλο! Πήγε κατευθείαν για διδακτορικό με διαδικασίες express. Αντίθετα ο υποφαινόμενος έγραψε και μεταπτυχιακή διατριβή. Στην διδακτορική του διατριβή του υποφαινόμενου οι σελίδες 324-337 και 397-418 αναφέρονται σε θέματα μαζικού αθλητισμού. Για παράδειγμα, το υποκεφάλαιο «τωρινή συμμετοχή σε αθλητικές και φυσικές δραστηριότητες σελ. 397-402 αναφέρεται σε θέματα μαζικού αθλητισμού. Επίσης, το δείγμα των 210 αθλητών στην μεταπτυχιακή διατριβή ασχολείται με όλο το εύρος του αθλητισμού. Αφού το 50% του δείγματος ήταν κάτω των 18 ετών μπορεί κανείς να συνάγει το συμπέρασμα ότι αυτοί δεν ήταν πρωταθλητές.
Την καλύτερη απόδειξη για τη συνάφεια του αντικειμένου αποτελεί το γεγονός ότι η κα Χαραχούσου διδάσκει και τα δύο αντικείμενα δηλαδή τον μαζικό αθλητισμό και την κοινωνιολογία του αθλητισμού. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη απ’ αυτήν για τη συνάφεια των δύο αντικειμένων; - Θρίαμβος της οικογενειοκρατίας στα ΤΕΦΑΑ.
Όπως αποδεικνύεται από τις περιπτώσεις του Παπαδόπουλου Παναγιώτη, της Κοϊδου Ειρήνης του Μανδρούκα Αθανάσιου (οικοδόμηση οικογενειακού προφίλ gurforum), και άλλων περιπτώσεων η οικογενειοκρατία στα ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης και Σερρών θριάμβευσε. Ο κ. Παπαδόπουλος Παναγιώτης δεν θα είχε τύχη στα ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης εάν δεν τύγχανε της αμέριστης συμπαράστασης του θείου του. Προς τιμή του, ο πρύτανης του ΑΠΘ κ. Μυλόπουλος με την απόφαση του (έγγραφο αρ. 693 της 1/11/2010 του ΤΕΦΑΑ) για επανάληψη τη εκλογικής διαδικασίας προσπαθεί να βάλει φραγμό στην ανεξέλεγκτη οικογενειοκρατία. Αντίθετα ο υποφαινόμενος δεν ευτύχησε να έχει πατέρα, θείο, σύζυγο ή έστω κάποιον μέντορα πανεπιστημιακό. Ο Γεώργιος Κουκουρής πατέρας του Κωνσταντίνου δεν ήταν πανεπιστημιακός αλλά θριαμβευτής στη ζωή. Ξέφυγε από τους Τούρκους το 1922 κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. Διασώθηκε από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών, διασώθηκε από την αιχμαλωσία των Γερμανών μετά την μάχη της Κρήτης το 1941 και υπέστη πολλές άλλες περιπέτειες κατά τη διάρκεια της κατοχής, του εμφυλίου πολέμου και αργότερα. Απεφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της ζωής και δίδαξε ήθος.
Όπως αναφέρει η Μάρνυ Παπαματθαίου: «εκατό περιπτώσεις εξέλιξης πανεπιστημιακών έχει παγώσει το Υπουργείο Παιδείας ενώ 15 ήδη ακυρώθηκαν ως παράτυπες. Μέχρι τέλους Μαϊου 2011 φθάνουν δεκάδες ενστάσεις η καταγγελίες υποψηφίων που παραλείφθηκαν όταν έθεσαν υποψηφιότητα για το πανεπιστήμιο η αναγκάσθηκαν να περιμένουν χρόνια προτού εξελιχθούν επειδή κάποιοι «δεν τους ήθελαν». Το θέμα έχει τεράστιες ηθικές διαστάσεις. Και αυτό γιατί όπως καταγγέλουν πανεπιστημιακοί, συγγένειες εξ’ αίματος αλλά και πολιτικές συγγένειες καθορίζουν τις τύχες νεαρών επιστημόνων που τολμούν να διεκδικήσουν μία θέση στην πανεπιστημιακή κοινότητα». (Μάρνυ Παπαματθαίου http://diktyon.wordpres.com/2010/10/21. Retrieved 16/6/2011). - Αμφισβητήσιμη συμμετοχή μέλους της εισηγητικής έκθεσης
Ο κ. Αλεξανδρής δεν έχει άμεση σχέση με την κρινόμενη θέση διότι είναι εκλεγμένος σε άλλο ερευνητικό αντικείμενο. Υπάρχουν άλλα μέλη ΔΕΠ στην Ελλάδα που το γνωστικό τους αντικείμενο είναι Αθλητική Αναψυχή, Διοίκηση Δραστηριοτήτων Αναψυχής κ.α. Γιατί δεν επιλέχθηκαν ως εισηγητές; Για να μην υπάρχει αντικειμενική αξιολόγηση;
Σύμφωνα με το ΣτΕ 2918/94, 1010/2004, 3031/2004 υπόκειται σε ακυρωτικό δικαστικό έλεγχο τόσο η αναιτιολόγητη επιλογή μέλους της εισηγητικής επιτροπής ως προς το γνωστικό αντικείμενο της προκηρυχθείσης θέσης που είναι κριτήριο ορισμού των μελών της εισηγητικής επιτροπής, όσο και ο παραμερισμός μέλους Δ.Ε.Π. από αυτήν χωρίς επαρκή δικαιολογία που το γνωστικό αντικείμενο εμφανίζεται συγγενέστερο με αυτό της προκηρυχθείσης θέσης. Η απόφαση περί συγκροτήσεως της τριμελούς εισηγητικής επιτροπής, ουδεμία αιτιολογία εμπεριέχει για το εάν το μέλος αυτό της επιτροπής ανήκει στο ίδιο με την υπό πλήρωση θέση γνωστικό αντικείμενο ή ότι δεν ανήκει στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο, αλλά στο συγγενέστερο διότι δεν υπήρχαν ή δεν επαρκούσαν τα μέλη Δ.Ε.Π. του αυτού γνωστικού αντικειμένου. Επομένως, η απόφαση αυτή εκλογής του κ. Αλεξανδρή πάσχει. - Η μη ποιοτική και ποσοτική αξιολόγηση από τον κ. Αλεξανδρή της προσωπικής συμβολής του υποψηφίου στις εργασίες που είχαν συγγράψει από κοινού.
Αν εξετασθεί τώρα με ποιους συνέγραψε ο κ. Παπαδόπουλος τις ομαδικές εργασίες ανακαλύπτουμε ότι σε τρείς από αυτές τις εργασίες πρώτος συγγραφέας είναι ο κ. Μουρατίδης, σε άλλες τρείς εργασίες πρώτη συγγραφέας είναι η κ. Δούκα, σε άλλες δύο πρώτος συγγραφέας είναι ο κ. Αλεξανδρής, σε άλλες δύο ο κ. Καϊμακάμης κ.α. Εφόσον λοιπόν ο κ. Αλεξανδρής είναι πρώτος συγγραφέας σε δύο εργασίες που αναφέρει ο κ. Παπαδόπουλος εύλογα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι πιθανά θέλησε να ευνοήσει τον συνεργάτη και υφιστάμενο του εις βάρος άλλων πιο άξιων υποψηφίων. Αν ο κ. Παπαδόπουλος δεν ήταν «γυμνός» επιστημονικά θα είχε δημοσιεύσει αυτοδύναμες εργασίες σε διεθνώς αναγνωρισμένα Αγγλόφωνα επιστημονικά περιοδικά με σύστημα κριτών. Υποψήφιοι οι οποίοι διεκδικούν θέση στο ίδιο Πανεπιστήμιο από το οποίο απεφοίτησαν θα πρέπει να αποκλείονται από την διαδικασία αξιολόγησης. Η μη ποιοτική και ποσοτική αξιολόγηση από μέλος της εισηγητικής της προσωπικής συμβολής του υποψηφίου στις εργασίες που είχαν συγγράψει από κοινού και είχε υποβάλει ο υποψήφιος προς κρίση, έχει σαν τελικό αποτέλεσμα την ακυρότητα της εκλογής του υποψηφίου. Δεν επιτρέπεται η επέκταση στην ουσιαστική αξιολόγηση της εργασίας. (ΣτΕ 1419/97, 2858/88). Ξαναρωτώ λοιπόν: Είναι τυχαίο που επιλέχθηκε ο κ. Αλεξανδρής ως εισηγητής στην εξέλιξη του κ. Παπαδόπουλου; Είναι δυνατόν να σταθεί αντικειμενικός ο κ. Αλεξανδρής στην εκλογή όταν έχει συγγράψει άρθρα σε συνεργασία με τον Παπαδόπουλο; Ασφαλώς όχι. Υπάρχουν διαπλεκόμενα συμφέροντα. - Εργασίες δημοσιευμένες σε άλλο γνωστικό πεδίο από αυτό της κρινόμενης θέσης.
Αναλύοντας στη συνέχεια τη θεματολογία των εργασιών βλέπουμε ότι 11 από τις 21 εργασίες του κ. Παπαδόπουλου αναφέρονται στην ιστορία του αθλητισμού, δύο στο sport management, μία στην ειδική αγωγή, μία στην διαιτολογία, μία αταξινόμητη και μόνο πέντε στο χώρο του μαζικού αθλητισμού και φυσικής κατάστασης! Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο κ. Παπαδόπουλος θα έπρεπε να διεκδικήσει θέση στην ιστορία του αθλητισμού και όχι στον μαζικό αθλητισμό με τον οποίο ελάχιστη σχέση έχει (όσον αφορά τη βιβλιογραφία). Όπως πολύ σωστά αναφέρει η κ. Χαραχούσου (σ.11, τρίτη παράγραφος της πρώτης εισήγησης του 2010), «η θεματολογία των δημοσιεύσεων (του) είναι ποικίλη σε τέτοιο βαθμό που δυσκολεύει την εισηγήτρια να ξεκαθαρίσει το προς εξέλιξη αντικείμενο, ενώ οι υπόλοιπες ανήκουν στην πλειοψηφία τους στο χώρο της Ιστορίας της Φυσικής Αγωγής και του αθλητισμού».
Ο κ. Παπαδόπουλος δεν αριθμεί τις εργασίες του αλλά βάζει αντί αρίθμησης κουκίδες. Κινδυνεύουν κατ’ αυτόν τον τρόπο οι εκλέκτορες να παραπλανηθούν από την υποτιθέμενη «μεγάλη» ποσότητα εργασιών. Πρόκειται μάλλον για μία σκόπιμη παράλειψη του κ. Παπαδόπουλου με σκοπό να «διευρυνθεί» το έργο του. Για την εκλογή, σύμφωνα με το άρθρο 14, παρ 4. τον νόμου 1268/82 απαιτούνται «πρωτότυπες δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά από τις οποίες ένας αριθμός πρέπει να είναι αυτοδύναμες ή πρωτότυπες επιστημονικές μονογραφίες». Το να είναι κάποιος 4ος η 7ος συγγραφέας δείχνει πρωτοτυπία και αυτοδυναμία; Ο νόμος αναφέρει ότι «για την εκλογή θα συνεκτιμάται κατά πόσο το συνολικό ερευνητικό έργο του υποψηφίου έχει αναγνωρισθεί διεθνώς…». Όπως αναφέρει ο Αμερικανός καθηγητής της φιλοσοφίας του δικαίου Ronald Dworkin (2006): «η ισότητα είναι το ίσο ενδιαφέρον που μία κυβέρνηση πρέπει να εκδηλώνει για κάθε πολίτη από τον οποίο αξιώνει τον σεβασμό των νόμων. Καμία κυβέρνηση δεν είναι νόμιμη αν δεν δείχνει ίσο ενδιαφέρον για την τύχη καθενός από τους πολίτες της». Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τα μέλη Γενικών Συνελεύσεων.
Ο κ. Αλεξανδρής ισχυρίζονταν στην προηγούμενη εισηγητική του έκθεση ότι «όλες οι δημοσιεύσεις του (κ. Κουκουρή) είναι σε θέματα κοινωνιολογία του αγωνιστικού αθλητισμού. Επομένως δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει συνάφεια με τον μαζικό αθλητισμό. Επομένως γι’ αυτό αποκλείσαμε τον υποψήφιο, σύμφωνα με τον νόμο». Ενώ δηλαδή ήταν φανερό από τις περιλήψεις και μόνο των άρθρων ότι κάποια από τα άρθρα έχουν σχέση με τον μαζικό αθλητισμό ο κ. Αλεξανδρής ισχυρίζονταν ακριβώς το αντίθετο! Μετά την κατακραυγή άλλαξε την εισήγηση του και επιτέλους αναγνώρισε ότι κάποια από τα άρθρα έχουν σχέση με τον μαζικό αθλητισμό! Κάτι είναι κι’αυτό. - Ποια είναι η διεθνής αναγνώριση του έργου των υποψηφίων;
Ο κ. Παπαδόπουλος δεν έχει συγγράψει βιβλίο για το αντικείμενο που διδάσκει. Δεν είναι απαραίτητο ένα βιβλίο για τη διδασκαλία των φοιτητών; Ο κ. Παπαδόπουλος έχει σπουδάσει την Αγγλική γλώσσα; Γιατί δεν έχει μεταπτυχιακό τίτλο παρά μόνο διδακτορικό τίτλο; Αντίθετα ο υποφαινόμενος έχει αναγνωρισμένο ερευνητικό έργο. Βεβαίως, Παραδόξως, η κα Χατζητάκη «εκτιμά ότι το ερευνητικό τους έργο (όλων των υποψηφίων) υπολείπεται αρκετά σε ότι αφορά την αναγνωρισημότητα τους σε διεθνές επίπεδο» (σελ. 29 των πρακτικών).
Δημοσιεύσεις του υποφαινόμενου σε αναγνωρισμένα διεθνή περιοδικά. Web of Science 6, Scopus 8 , Sportdiscus 4, Publish or Perish 12, Διεθνης αναγνωριση του ερευνητικού εργου web of science 11, scopus 15, publish 45, impact factor 5.78, G-index 3, H-index 8.
Οι εισηγητές δεν παραθέτουν ένα συγκριτικό πίνακα όπου θα φαίνονται ξεκάθαρα οι ομοιότητες και οι διαφορές των υποψηφίων. Μόνο ανεξάρτητοι αναγνώστες με πολύ μεγάλη εμπειρία και πολύ υπομονή και επιμονή μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές. Και αυτοί είναι πολύ λίγοι στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης.
Η κρίση της εισηγητικής επιτροπής περί υπεροχής και επιλογής υποψηφίων για την κατάληψη θέσεως της βαθμίδας του Επίκουρου Καθηγητή είναι αποτέλεσμα συστηματικής αναλύσεως, επί τη βάσει των κριτηρίων του νόμου, του ερευνητικού και εκπαιδευτικού έργου των υποψηφίων καθώς και των λοιπών τους προσόντων, ιδιαίτερα δε των πλέον χαρακτηριστικών εργασιών που αναφέρονται στο γνωστικό αντικείμενο της προκηρυχθείσης θέσεως. Επίσης, σύμφωνα με την απαίτηση του νόμου, παρατίθενται στην εισηγητική έκθεση πλήρη αξιολογικά συμπεράσματα από την ανάλυση του προαναφερθέντος έργου (ΣτΕ 2287/2000).
Μετά την ανάγνωση της εισηγητικής έκθεσης ο κάθε καλόπιστος αναγνώστης μπορεί από μόνος του να μετρήσει συνολικά τις εργασίες, και δημοσιεύσεις παντώς είδους των υποψηφίων. Οι αριθμοί εδώ δεν ψεύδονται όπως φαίνεται από τον πίνακα:
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Διεθνώς αναγνωρισμένα και καταξιωμένα επιστημονικά περιοδικά
Παπαδόπουλος 3 (αλλά ως 2ος , 3ος και 4ος συγγραφέας), Ζαρώτης 2, Κουκουρής 7 (μοναδικός συγγραφέας).
Εθνικά επιστημονικά περιοδικά Παπαδοπουλος 10, Ζαρώτης, 16 (12 σε Γερμανικά και 4 σε Βουλγάρικα), Κουκουρής 3 (2 σε Πολωνικό και 1 σε Βουλγάρικο).
Ελληνικά επιστημονικά περιοδικά με σύστημα κριτών Παπαδοπουλος 8, Ζαρώτης 1, Κουκουρής 23
Βιβλία Ζαρώτης 3 (τα δύο υπό εκτύπωση), Κουκουρής 1
Παρά τα αντικειμενικά και αριθμητικά αυτά δεδομένα οι εισηγητές ισχυρίζονται άλλα. Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς και γιατί κατέληξαν στο συμπεράσματα τους; Οι λόγοι γι’ αυτές τις εισηγήσεις παραμένουν γνωστοί – «άγνωστοι». Δυστυχώς για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο τα έργα των υποψηφίων ζυγίζονται κάθε φορά και με διαφορετικό τρόπο προκειμένου να εξυπηρετηθούν κάποιοι φανεροί η «κρυφοί» στόχοι.
Ενώ δηλαδή σειρά άρθρων του κ. Κουκουρή έχει δημοσιευθεί στα πιο έγκυρα διεθνή περιοδικά όπως είναι τα πλέον «σκληρά» και καταξιωμένα περιοδικά: Sociology of Sport Journal, International Review for the Sociology of Sport, Journal of Sport Behaviour, European Journal of sport and society ο κ. Αλεξανδρής τον αποκλείει εντελώς από την διαδικασία αξιολόγησης. Όποιος έχει τα προσόντα για να δημοσιεύσει σε διεθνές καταξιωμένο περιοδικό του εξωτερικού ας προσπαθήσει. Επαναλαμβάνω ξανά ότι δυστυχώς από μία απλή ανάγνωση των άρθρων και ανακοινώσεων των άλλων δύο υποψηφίων διαπιστώνει ο κάθε φιλότιμος αναγνώστης ότι ελάχιστα άρθρα τους έχουν δημοσιευθεί σε διεθνώς έγκυρα και διεθνώς αναγνωρισμένα περιοδικά! Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω κανένας άλλος Έλληνας (όχι ομογενής του εξωτερικoύ) δεν έχει δημοσιεύσει ποτέ εργασία του στο δύσκολο περιοδικό, το Sociology of Sport Journal. Στα περιοδικό αυτά είναι σχεδόν αδύνατον να δημοσιεύσει κάποιος Έλληνας διότι το ποσοστό απόρριψης άρθρων σύμφωνα με τον εκδότη είναι περίπου 75%. Όσο για το περιοδικό International Review for the Sociology of Sport οι Έλληνες συγγραφείς διαχρονικά (από το 1966 που πρωτοεκδόθηκε) μετριώνται στα δάχτυλα του ενός μόνο χεριού. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τόσο ο κ. Αλεξανδρής και η κ. Χαραχούσου διότι και οι δύο έχουν δημοσιεύσει στο ίδιο περιοδικό.- Η πρακτική αξία του μαζικού αθλητισμού.
Όπως προαναφέρθηκε επιστήμη «Μαζικός αθλητισμός» δεν υπάρχει. Ο Μαζικός αθλητισμός είναι εφαρμογή στην πράξη των ερευνητικών δεδομένων θεωρητικών επιστημών. Και για να μεταφέρει τα ερευνητικά δεδομένα στην πράξη πρέπει να είναι κανείς γνώστης πολλών πρακτικών αντικειμένων. Από τις δύο εισηγητικές εκθέσεις απουσιάζουν η δεν τονίζονται αρκετά τα ακόλουθα:
1) Ο κ. Κουκουρής εισήγαγε στην Ελλάδα ένα νέο άθλημα και δημιούργησε έναν αθλητικό σύλλογο στα πλαίσια του μαζικού αθλητισμού.
2) Ο κ. Κουκουρής δημιούργησε και συντηρεί την ιστιοσελίδα www.orienteering.org.gr με σκοπό την προώθηση ενός νέου αθλήματος στα πλαίσια του μαζικού αθλητισμού.
3) Δίδαξε με μεγάλη επιτυχία την αναψυχή, και τις υπαίθριες αθλητικές δραστηριότητες στην Ειδικότητα των Υπαίθριων Αθλητικών Δραστηριοτήτων του ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης κατά τα έτη 1997-2000. Το σημαντικότερο είναι ότι κράτησε όρθια με προσωπικές θυσίες την ειδικότητα των Υπαίθριων Αθλητικών Δραστηριοτήτων και απέτρεψε την διάλυση της το 1997 όταν έφυγαν ξαφνικά και οι κκ. Κουθούρης και Κώστα από την ειδικότητα χωρίς καν να ενημερώσουν τον υποφαινόμενο που ήταν υπεύθυνος γι’ αυτήν.
4) Διοργάνωσε την Συνάντηση των προέδρων και εκπροσώπων των Ομοσπονδιών της Βουλγαρίας, Σερβίας, Ιταλίας, Τουρκίας και Ελλάδας στα πλαίσια της Διαβαλκανικής Επιτροπής για την ανάπτυξη του αθλήματος στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης (Φεβρουάριος 2009). Ένας από τους στόχους ήταν και η μαζική ανάπτυξη του αθλήματος στα Βαλκάνια.
5) Οργάνωσε και συντόνισε πολλά βιωματικά εργαστήρια με βιωματικές και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις σε συνεργασία με Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στα πλαίσια του μαζικού αθλητισμού.
6) Μέσα σε 13 χρόνια διοργάνωσε 48 ανοιχτούς αγώνες προσανατολισμού, δύο ποδηλατικούς αγώνες και πολλούς άλλους κλειστούς αγώνες στα πλαίσια του μαζικού αθλητισμού. Στους αγώνες αυτούς συνολικά συμμετείχαν χιλιάδες αθλούμενοι.
7) Διοργάνωσε και συμμετείχε ο ίδιος σε πολυάριθμες επιδείξεις των πολεμικών αθλημάτων Tae-kwon-do και Hapkido μπροστά σε πλήθη κόσμου στα πλαίσια του μαζικού αθλητισμού. Δίδαξε και διδάσκει καθημερινά αυτά τα αντικείμενα σε πολλούς μαθητές.
8) Ήταν ομιλητής σε πάνω από 70 δημόσιες ομιλίες για το άθλημα του αγωνιστικού προσανατολισμού στα πλαίσια του μαζικού αθλητισμού.
9) Έγραψε βιβλίο Κοινωνιολογίας του αθλητισμού όπου πολλά κεφάλαια είναι αφιερωμένα στον μαζικό αθλητισμό. Οι σελίδες 88-129 αναφέρονται αποκλειστικά στον μαζικό αθλητισμό και την αναψυχή. Το βιβλίο αυτό είναι αποτέλεσμα πολύχρονων προσπαθειών 16 χρόνων. Απορεί κανείς γιατί δεν βρίσκεται μέσα στη λίστα των προτεινόμενων βιβλίων με το σύστημα Εύδοξος.
Λόγω της ιδιαιτερότητας της σχολής η εκλογή στη θέση του μαζικού αθλητισμού δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο στο ερευνητικό έργο αλλά και στη γνώση πρακτικών αντικειμένων από τους υποψηφίους.
Τέλος, η επαγγελματική εμπειρία του κ. Παπαδόπουλου, με βάση τα όσα αναγράφονται στις εισηγήσεις, είναι πολύ περιορισμένη και έχει σχέση με τον αγωνιστικό αθλητισμό μάλλον παρά με τον μαζικό αθλητισμό. Σύμφωνα με τον Σωκράτη το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι να γνωρίζουμε αυτό η εκείνο αλλά το να είμαστε έτσι η αλλιώς. - Διαπλεκόμενα συμφέροντα στο Πανεπιστήμιο
Όπως αναφέρει ο καθηγητής ΕΜΠ Παρασκευόπουλος Παρασκευάς, (2006, σ.7) «συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ ίσως δίνει απάντηση στην έξαρση των φαινομένου διαπλοκής και διαφθοράς που παρατηρούνται στη χώρα μας, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που να κατατασσόμαστε πρώτοι στην διαπλοκή και διαφθορά στην Ευρώπη και μεταξύ των πρώτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι νομίζω γεγονός ότι η Ελλάδα έχει γεμίσει από επιστήμονες, αλλά έχει ερημώσει από ανθρώπους. Άλλωστε πέραν κάθε αμφιβολίας, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες της σήψης και της επικράτησης του μετρίου και του σαθρού, ενώ η διανόηση δεν μπορεί να βλαστήσει αποκλεισμένη παντελώς από το κοινωνικό γίγνεσθαι». Παράπονα δικαιούνται να κάνουν μόνο εκείνοι που έχουν κάνει το καθήκον τους για την πάταξη τη διαφθοράς. Παρακάτω ο Παρασκευόπουλος (2006, σ.7) αναφέρει: «Για τη διαφθορά που μαστίζει τη χώρα δικαιούται να παραπονεθεί κάποιος όταν έχει κάνει το καθήκον του για να την αποτρέψει προσφέροντας αγωγή ψυχής. Εμείς οι καθηγητές των ΑΕΙ και ΑΤΕΙ πριν από όλους οφείλουμε αναρωτηθούμε: Κάναμε το καθήκον μας; Δημιουργήσαμε τις αναγκαίες πνευματικές συνθήκες για αποτροπή του κοινωνικού κινδύνου; Φτιάξαμε πολίτες με όραμα για το αύριο; Φροντίσαμε να τους δείξουμε το φως η τους αφήνουμε να παλεύουν χωρίς εφόδια ψυχής στο σκοτάδι, ακυρώνοντας το κοινωνικό αύριο;»
Επισκεπτόμενος τους εκλέκτορες προκειμένου να συζητήσω και να απαντήσω σε απορίες τους άκουσα σχόλια όπως «θα ψηφίσω ότι ψηφίσει το ρεύμα», «πετάει ο γαϊδαρος, πετάει» «δεν πρέπει να διορθώσουμε ένα λάθος κάνοντας ένα άλλο» «κοντά είσαστε» «είναι ανήθικο να βάζεις υποψηφιότητα όταν ο άλλος πάει για εξέλιξη» κ.α.
Ο Σμοκοβίτης (2002) περιγράφει με σαφήνεια τους πανεπιστημιακούς του βάθους Είναι οι «Πανεπιστημιακοί που είχαν προετοιμάσει συστηματικά και υπομονητικά την είσοδο τους στο Πανεπιστήμιο, εκλιπαρώντας και επιτυγχάνοντας θέση συν-συγγραφέα σε εργασίες άλλων» (σ.84). Οι «Πανεπιστημιακοί που για εφήμερες επιτυχίες τους δεν διστάζουν να αδικήσουν ενσυνείδητα συναδέλφους τους, οι οποίοι ωστόσο τους αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση, αλλά αναπόφευκτα και με περιφρόνηση» (σ.78). «Πανεπιστημιακοί με προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις με άλλους πανεπιστημιακούς, οι οποίες τους εμποδίζουν να παίρνουν έντιμες, αντικειμενικές και αξιοκρατικές θέσεις για θέματα πανεπιστημιακά που αφορούν τους φίλα προσκείμενους» (σ.81) Ήρθε η ώρα να αποφασίσετε τι θέλετε: «Πανεπιστημιακοί που επιστράτευσαν όλες τις πνευματικές τους δυνάμεις για να γίνουν πανεπιστημιακοί η πανεπιστημιακοί που επιστράτευσαν όλες τις οικογενειακές τους σχέσεις για να γίνουν πανεπιστημιακοί;» (σ.33) «Πανεπιστημιακοί σε Οδύσσειες περιπέτειες ζωής η πανεπιστημιακοί που από τον Οδυσσέα κληρονόμησαν μόνο το πολυμήχανο του χαρακτήρα του (τα κόλπα του Οδυσσέα»); - Το περίφημο Πανεπιστημιακό «κλίμα»
Είναι γνωστό σε όλους τους Πανεπιστημιακούς ότι το περίφημο κλίμα που επικρατεί σε κάθε Τμήμα παίζει καθοριστικό ρόλο στις εκλογές μελών ΔΕΠ. Όλοι οι εκλέκτορες προσπαθούν να κατανοήσουν το «κλίμα». Αλλά όπως επισημαίνει ο καθηγητής φιλοσοφίας και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Πελεγρίνης, Θεοδόσης «δεν υπάρχει τίποτε πιο βλακώδες από τον μέσο όρο. Η μέση οδός δεν οδηγεί πουθενά κι ούτε μπορεί να τη χρησιμοποιεί κανείς ως πρότυπο. Όταν πρέπει να πείς την αλήθεια η ένα ψέμα, μέση οδός δεν υπάρχει. Εκεί υπάρχουν επιλογές. Αυτός που αναδεικνύεται ηθικά είναι αυτός που όπως λέει ο ποιητής διαλέγει το μεγάλο Ναι η το μεγάλο Όχι. Ο μέσος όρος πηγαίνει στη μέση για να μην ενοχλεί και να μην ενοχλείται, αλλά όσοι ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία είναι άνθρωποι αδιάφοροι, στους οποίους δεν έχω καμία εκτίμηση». Πασχίζουμε όλοι να αποκτήσουμε περισσότερες γνώσεις και να εξελιχθούμε επαγγελματικά αλλά αυτό δεν αρκεί. Χρειάζεται βούληση. Ο πρύτανης Πελεγρίνης, Θεοδόσης (2009) είναι κατηγορηματικός. «Το πώς συμπεριφέρεται κάποιος δεν έχει να κάνει με την παιδεία του. Είναι ζήτημα βούλησης και όχι γνώσης. Βεβαίως η βούληση καλλιεργείται, αλλά εξαρτάται τι είδους καλλιέργεια θα δεχθεί. Γιατί αν η γνώση συνδέεται αποκλειστικά με όρους επαγγελματικής επιτυχίας, σαφώς είναι ελλιπής. Ξέρετε τι κόσμος κυκλοφορεί στα πανεπιστήμια; Απελπιστική κατάσταση και στις τάξεις των καθηγητών. Λυπάμαι που το λέω γιατί η ποιότητα της παιδείας που δέχεται ένας άνθρωπος έχει να κάνει με την ποιότητα των ανθρώπων που θα τον διδάξουν».
Παραπέρα, όπως αναφέρει ο Κριμιζής Σταμάτης (2009) διευθυντής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου των ΗΠΑ, «αυτή η χώρα πάσχει από επιδημία αναξιοκρατίας. Σε όλα τα επίπεδα, κυριαρχούν ο γνωριμίες και οι προσωπικές σχέσεις και όχι τα αξιοκρατικά κριτήρια. Πολύ φοβάμαι ότι το πανεπιστήμιο με τη σημερινή του μορφή δεν μπορεί να συντελέσει στην οριοθέτηση αξιοκρατικών κριτηρίων. Δεν είναι δυνατόν να υπεισέρχονται συναισθηματισμοί και προσωπικά συμφέροντα όταν πρόκειται για το μέλλον τη χώρας. Εάν δεν ανατραπεί αυτή η κουλτούρα αναξιοκρατίας, πολύ φοβάμαι ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να πάει μπροστά». Επίσης, ο Νανόπουλος Δημήτρης, καθηγητής φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Τέξας Α&Μ. από τους πιο γνωστούς ερευνητές παγκοσμίως και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (Τα Νέα, 5-6, 2, 2011) είπε:«Γεννήθηκα Έλληνας και θα πεθάνω Έλληνας , παρ’ όλες τις μεγάλες, αθρόες και άοκνες προσπάθειες μερικών πανεπιστημιακών, ως και μερικών νυν κυβερνώντων να με εξοστρακίσουν. Από την άλλη, αισθάνεσαι στην Αμερική ότι υπάρχει κράτος, υπάρχουν νόμοι, υπάρχουν διαδικασίες που τις σέβονται όλοι. Δεν φοβάσαι τις τρικλοποδιές και τα καπελώματα από ανύπαρκτους γραφειοκράτες που παίρνουν θέσεις κλειδιά στηριζόμενοι αποκλειστικά στην κομματική τους ταυτότητα».
Δυστυχώς, στη συνείδηση της κοινωνίας το πανεπιστήμιο είναι απαξιωμένο. Όπως αναφέρει ο Νίκος Σταυρακάκης (2009), πρώην πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, «με την άμεση εξάλειψη κάποιων εκφυλιστικών φαινομένων ακαδημαϊκών συμπεριφορών, περιχαρακώσεων πίσω από προσωπικά συμφέροντα, φαινομένων ακραίου νεποτισμού σε κάποια ελάχιστα τμήματα θα μπορέσει να ανέβει η ποιότητα της γενικότερης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Θα πρέπει να αποβληθούν οι στρεβλώσεις και ποικίλες εκπτώσεις στην ποιότητα της γενικότερης εκπαιδευτικής διαδικασίας». Έχει γίνει πεποίθηση όλων η διαφορετική αντιμετώπιση διδασκόντων και διδασκομένων. Υπάρχει έντονη αμφισβήτηση για αξιόπιστη λειτουργία του συστήματος εκλογών με αποφάσεις που προκαλούν και αποδεικνύουν ότι η εκλογική διαδικασία για τα μέλη ΔΕΠ δεν είναι τυφλή αλλά βλέπει σύμφωνα με τη θεωρία του δαρβίνου “the survival of the fittest”. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ίταλο Σβέβο (2007), «η συνείδηση, η ανώτερη κατάσταση του νου, εκφράζει και την πλήρη κατάρρευση της ευαισθησίας, φθάνοντας στο οριακό σημείο της αυτοαναίρεσης. Είμαστε οι άρρωστοι μιας καθολικά άρρωστης κοινωνίας, ενός μολυσμένου κόσμου και ενός μολυσμένου πολιτισμού. Αυτή η συνειδητοποίηση οδηγεί στην άρνηση του εαυτού μας και στην ηθική ακύρωση του κόσμου που ούτως η άλλως θα πρέπει να καταστραφεί. Εκείνο που μοιάζει να επιζεί είναι μόνο η φαντασία, μέσω της οποίας και το τέλος συλλαμβάνεται θεαματικά».
Συζήτηση και συμπέρασμα.
Ανακεφαλαιώνοντας κ. Αλεξανδρής απέκλεισε τον υποφαινόμενο από την παραιτέρω διαδικασία αξιολόγησης αναφέροντας ότι το διδακτορικό του κ. Κουκουρή που πραγματοποιήθηκε στη Βρετανία είναι άσχετο με το μαζικό αθλητισμό. Αντίθετα, υποτίθεται ότι η διδακτορική διατριβή του κ. Παπαδόπουλου με θέμα «αντιληπτικο-κινητική συμπεριφορά νεαρών ατόμων με νοητική καθυστέρηση: επίδραση διαφόρων μεθόδων εξάσκησης καλαθοσφαίρισης» που πραγματοποιήθηκε στη Ελλάδα αγγίζει την καρδιά του μαζικού αθλητισμού είναι ακριβώς πάνω στην υπό προκήρυξη θέση, ιt’s the essence of mass sport! Αντί δηλαδή να παραδεχθεί ότι:
1) η διδακτορική διατριβή του κ. Παπαδόπουλου κινείται στο χώρο της Ειδικής Αγωγής και ασχολείται με μία ελάχιστη μειοψηφία του πληθυσμού και όχι με τον μαζικό αθλητισμό,
2) ότι οι περισσότερες εργασίες του ανήκουν στην πλειοψηφία τους στο χώρο της Ιστορίας της Φυσικής Αγωγής και όχι του μαζικού αθλητισμού,
3) ότι μόνο σε έξη δημοσιεύσεις Ελληνικές η διεθνείς εμφανίζεται ο κ. Παπαδόπουλος ως πρώτος συγγραφέας ενώ υπάρχουν και τρείς όπου εμφανίζεται ως 5ος 6ος και 7ος συγγραφέας!
4) ότι η επαγγελματική εμπειρία του κ. Παπαδόπουλου, με βάση τα όσα αναγράφονται στις εισηγήσεις, είναι πολύ περιορισμένη και έχει σχέση με τον αγωνιστικό αθλητισμό μάλλον παρά με τον μαζικό αθλητισμό
αποκλείει τον κ. Κουκουρή από την διαδικασία μόνο και μόνο για να προωθήσει τον εκλεκτό του. Θα περίμενε κανείς από τον κ. Αλεξανδρή, ο οποίος απεφοίτησε από το ίδιο πανεπιστήμιο του Manchester με τον κ. Κουκουρή και μάλιστα είχε τον ίδιο επιβλέποντα καθηγητή τον αξιότιμο Mr Robert Carroll, να φανεί πιο δίκαιος και ειλικρινής μαζί του. Αλλά δυστυχώς. Αυτή η προσπάθεια παραπλάνησης δεν ξεκινά τώρα εν έτει 2010 αλλά από το 1993 όταν ο κ. Παπαδόπουλος εξελέγη σε θέση ΕΕΠ εκτοπίζοντας τον ικανότερο συνάδελφο Μασμανίδη Θεόφιλο ο οποίος μέχρι τότε δίδασκε το μάθημα του μαζικού αθλητισμού στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης. Δηλαδή αυτή η συστηματική προσπάθεια να βοηθηθεί η και να ευνοηθεί ο κ. Παπαδόπουλος ξεκίνησε πριν από 18 χρόνια!
Μερικά από τα ερωτήματα που θα πρέπει να απαντήσουν οι εκλέκτορες είναι: Τι είδους ποιότητα παρουσιάζει ο καθένας από τους υποψηφίους; Ποιός απο τους υποψηφίους έδειξε πρωτοτυπία και αυτοδυναμία στο ερευνητικό έργο του; Ποιός απο τους υποψηφίους έδειξε πρωτοτυπία και αυτοδυναμία στην διάδοση και εξάπλωση του μαζικού αθλητισμού; Ποιός στήριξε το τμήμα με έργα; Ποιος αγωνίσθηκε για να περάσουμε από την ΕΑΣΑ στο ΤΕΦΑΑ; Κάναμε το καθήκον μας; Ψηφίσαμε τούς άριστους και όχι τους αρεστούς; Δημιουργήσαμε τις αναγκαίες πνευματικές συνθήκες για αποτροπή του κοινωνικού κινδύνου; Φροντίζουμε να δείξουμε στους φοιτητές και φοιτήτριες το φώς η τους αφήνουμε να παλεύουν χωρίς εφόδια ψυχής στο σκοτάδι, ακυρώνοντας το κοινωνικό αύριο;
Για τους παραπάνω λόγους:
1. Επειδή υπάρχει άρνηση εισηγητού να καταθέσει την άποψη του και να παραστεί στην διαδικασία.
2.Επειδή υπάρχει άδικος αποκλεισμός υποψηφίου από την εκλογική διαδικασία με αβάσιμα επιχειρήματα.
3. Επειδή υπάρχει αμφισβητήσιμη συμμετοχή μέλους της εισηγητικής έκθεσης
4. Επειδή δεν έγινε μη ποιοτική και ποσοτική αξιολόγηση από τον κ. Αλεξανδρή της προσωπικής συμβολής του υποψηφίου κ. Παπαδόπουλου στις εργασίες που είχαν συγγράψει από κοινού.
5. Επειδή υπάρχουν εργασίες του κ. Παπαδόπουλου δημοσιευμένες σε άλλο γνωστικό πεδίο από αυτό της κρινόμενης θέσης.
6. Επειδή δεν υπάρχει διεθνής αναγνώριση του έργου του κ. Παπαδόπουλου
7. Επειδή υπάρχει οικογενειοκρατία και διαπλεκόμενα συμφέροντα στα ΤΕΦΑΑ
Ζητώ από τους εκλέκτορες να βάλουν το χέρι στην καρδιά και να ψηφίσουν.
Με τιμή,
Κωνσταντίνος Κουκουρής, Ph.D.
Βιβλιογραφία
Κριμιζής, Σταμάτης, (2009). Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Τα Νέα 14-15 Μαρτίου 2009.
Νικηταράς, Ν. (2004). Υπαίθρια ζωή, οικολογία, ορεινή πεζοπορία, κατασκήνωση. Τελέθριον.
Νικηταράς, Ν. Μαζικός Λαϊκός αθλητισμός. Εκδόσεις Τελέθριο, Αθήνα. Ο χρόνος έκδοσης αυτού του βιβλίου δεν αναφέρεται.
Παρασκευόπουλος Παρασκευάς, (2006). Έλλειμμα ανθρωπιστικής παιδείας στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ της χώρας μας. Κοινωνιόγραμμα, Χειμώνας 2006, τ. 71, σελ.6-7.
Πελεγρίνης, Θεοδόσης (2009). Καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέντευξη στην εφημερίδα «Ο Κόσμος του επενδυτή», σ.24 -25, 23/5/2009.
Πλάτων. Η δίκη του Σωκράτη. Ευθύφρων-Απολογία –Κρίτων. Απόδοση στα νέα Ελληνικά: Τάκης Θεοδωρόπουλος. Εκδόσεις Ωκεανίδα.
Σμοκοβίτης, Αθανάσιος (2002). Οι φυλές των πανεπιστημιακών. University Studio Press.
Σταυρακάκης, Νίκος. Συνέντευξη του Νίκου Σταυρακάκη στην Ελευθεροτυπία, Δευτέρα, 31 Αυγούστου 2009. σσ. 52-53. Τη συνέντευξη πήρε η Έλενα Βαρινού.
