Άλλη μία επιστολή του Κουκουρή Κωνσταντίνου, 13 Μαϊου 2021.
ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΕΟ, ΤΟ Δ.Σ., ΤΗΝ ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ Γ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.
ΘΕΜΑ: Σχετικά με τα πεπραγμένα του συλλόγου Μία άλλη προοπτική.
Αξιότιμα μέλη του πειθαρχικού συμβουλίου του ΣΕΟ,
Αξιότιμα μέλη της εξελεγκτικής επιτροπής του ΣΕΟ,
Αγαπητοί συνορειβάτισσες και συνορειβάτες,
Είναι θετικό ότι ο σύλλογος κράτησε χαμηλά τα ναύλα για τις μονοήμερες και τις πολυήμερες εξορμήσεις σε αντίθεση με άλλους ορειβατικούς συλλόγους και ιδιωτικές εταιρείες. Εξ’ όσων γνωρίζω οι προκαθήμενοι στην προεδρία του συλλόγου αφήσαν βαρύ έργο και λειτούργησαν με εντιμότητα. Ο τωρινός πρόεδρος αφιέρωσε πολύ χρόνο για την προετοιμασία των πολυήμερων εκδρομών αλλά δεν ενδιαφέρθηκε για τις μονοήμερες. Οι περιγραφές των εξορμήσεων του συλλόγου είναι καλογραμμένες, αναλυτικές και τις διαβάζω με μεγάλη ευχαρίστηση. Δυστυχώς όπως έχω γράψει και άλλη φορά δεν αρκεί η καλή οργάνωση των εκδρομών/αναβάσεων. Η τεχνοκρατική αρτιότητα πρέπει να «πατάει» και σε ένα πλαίσιο αρχών και αξιών και εδώ είναι το πρόβλημα. Κατά τη γνώμη μου, επαναλαμβάνω, πιο σημαντικό ακόμη και από την οικονομική διαχείριση του συλλόγου είναι το ζήτημα του πολιτισμού και του ήθους.
Παράνομη εγγραφή ως μελών του συλλόγου ατόμων που έχουν συνάψει σύμβαση
Μεταξύ άλλων γίνονταν εγγραφή μελών στο σύλλογο κατά παράβαση του καταστατικού και την νομοθεσίας δηλαδή από άτομα που ο σύλλογος είχε συνάψει σύμβαση. Η διοίκηση του συλλόγου είχε συνάψει συμβάσεις με εννέα τουλάχιστον μέλη του συλλόγου. Τρία μάλιστα από αυτά τα άτομα ήταν και μέλη του Δ.Σ. Επειδή η σύνθεση του Δ.Σ. ήταν αντικαταστατική έπρεπε να γίνει άμεσα η έκπτωση από το αξίωμα τους. Για ποιο λόγο παραιτήθηκαν ξαφνικά τόσα μέλη του συλλόγου; (βλέπε έγγραφο του Σωτηρίου Σταθοπούλου Νο 457.λζ προς τη Γενική Γραμματεία αθλητισμού). Γιατί δεν κηρυχθήκαν έκπτωτα του αξιώματος τους τα μέλη του Δ.Σ.; Ενώ ο υποφαινόμενος συμμετείχε αφιλοκερδώς ως διδάσκων σε σχολές του ΣΕΟ (μάλιστα πλήρωσε ο ίδιος και κάποια έξοδα μετακινήσεων) άλλα μέλη του συλλόγου δίδασκαν επι χρήμασι.
Η διαχείριση του συλλόγου. Αφελώς ταυτίζουμε την αθλητική με τη διοικητική επάρκεια.
Πιθανώς ο πρόεδρος να πίστεψε ότι το μάνατζμεντ και η διαχείριση ενός τόσο μεγάλου συλλόγου όπως ο ΣΕΟ είναι μία απλή διαδικασία. Ότι επρόκειτο για απλές προσθαφαιρέσεις αριθμών. Πολύ αργότερα, όταν καθυστερημένα συνειδητοποίησε τις δυσκολίες, αναζήτησε έναν οικονομικό σύμβουλο στη θέση του ταμία και τον βρήκε προσωρινά. Ήδη όμως είχε διαπράξει καίρια λάθη στην οργάνωση και διαχείριση του συλλόγου με αποτέλεσμα ο σύλλογος να ταλαιπωρηθεί μέχρι πριν λίγα χρόνια. Στη χώρα μας αναθέτουμε με ευκολία σε έναν πρώην αθλητή, έναν ορειβάτη τη διοίκηση ενός σωματείου η μιας Ομοσπονδίας. Επειδή αφελώς ταυτίζουμε την αθλητική με τη διοικητική επάρκεια. Κι αυτό γιατί υποτιμούμε βαθύτατα το μάνατζμεντ ως αυτοτελή εργασία. Αυτή η εμμονή μας είναι μία βασική αιτία για τα οργανωτικά, διοικητικά και διαχειριστικά προβλήματα που τόσο συχνά έχουν εμφανισθεί στο παρελθόν σε αθλητικούς οργανισμούς (π.χ. Ντέμης Νικολαΐδης ως πρόεδρος τη ΑΕΚ, Ζαγοράκης ως πρόεδρος του ΠΑΟΚ, Παπαγεωργόπουλος ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης κλπ.). Είναι προτιμότερο να σιωπάς, όταν είναι βέβαιη η κατακραυγή μόνο και μόνο επειδή μίλησες! Σε συνθήκες όπου οι βεβαιότητές είναι απόλυτες η κριτική είναι ατύπως απαγορευμένη. Δυστυχώς δεν είναι πρώτη φορά που κάποιος για να αμυνθεί και ξεφορτωθεί τα λάθη του, ρίχνει τις ευθύνες γενικώς και αορίστως σε όποιους τον αμφισβητήσουν.
Ήθος και εξουσία μέσα στο σύλλογο
Στο σύλλογο είχε κάποτε επιβληθεί ένα καθεστώς εκφοβισμού, διαστρέβλωσης, αδιαφάνειας, και έλλειψης πληροφόρησης. Όσοι εξέφρασαν κριτική απέναντι στις πρακτικές του Δ.Σ. υπέστησαν συνέπειες. Μία συνέπεια είναι και τα παρατσούκλια που προσάπτονταν σε όσους εξέφεραν κριτικό λόγο. Ο πρώτος που εξέφρασε αντιρρήσεις ονομάστηκε «ακατανόμαστος». Στον δεύτερο αποδόθηκε το παρατσούκλι «πεπτοφαλαγγίτης». Ο τρίτος απαξιώθηκε ως «καταστροφέας του συλλόγου», «Σταθόπουλος Νο 2», «μηδενιστής» και άλλα ευφάνταστα. Με αυτόν τον τρόπο απαξιώνονταν η κάθε κριτική και η κάθε άλλη διαφορετική άποψη.
Το «δεν είσαι τίποτα, στόχος σου είναι ο μηδενισμός» είναι πολύ βαριά έκφραση που θα πρέπει να τιμωρηθεί διότι αποτελεί προσβολή προσωπικότητας. Καλό είναι να αποφεύγονται τα κοσμητικά επίθετα διότι δημιουργούν προσωπικές αντιπάθειες και να παραμένουμε στα γεγονότα. Πρέπει να έχουμε ανθρώπους στη διοίκηση του συλλόγου οι οποίοι βάζουν τον εγωισμό τους στην υπηρεσία της ευθύνης. Όπως επισημαίνει ο συγγραφέας και φιλόσοφος Ράμφος Στέλιος (2016)[1], «η εξουσία υπάρχει για να βάζει τάξη στα πράγματα της κοινωνικής ζωής. Δεν είναι για να απολαμβάνουν οι κατέχοντες. Γίνεται παθολογία όταν ταυτίζεται η εξουσία με την εικόνα του εαυτού μας. Αν δεν έχεις βάλει σε τάξη στο μυαλό σου, αν δεν έχεις δουλέψει ποτέ, το μόνο που σου προσφέρει η εξουσία είναι να νιώσεις ότι είσαι σπουδαίος, αλλά θα έχεις χάσει τα πάντα. Γι’ αυτόν το λόγο χρειαζόμαστε στην εξουσία ανθρώπους που διαθέτουν μία στοιχειώδη λογική. Το σπουδαίο μυστικό δεν είναι να έχουμε αγίους ανθρώπους στην εξουσία, είναι να έχουμε ανθρώπους οι οποίοι βάζουν τον εγωισμό τους στην υπηρεσία της ευθύνης. Έτσι η πολιτική αποκτά νόημα. Ο εγωιστής λυτρώνεται όταν γίνεται υπεύθυνος».
Όπως έχει γίνει αντιληπτό σε κοινωνικούς ερευνητές αλλά και σε πολλούς Έλληνες μετά από τις πολλές ιστορικές περιπέτειες που υπέστη η χώρα ο χαρακτήρας των Ελλήνων αποτελεί πρόβλημα. Το ευσυγκίνητο θυμικό του επιφέρει ταλαιπωρίες. Σύμφωνα με τον Κώστα Μπέη (2011, σ.129)[2]: «Αρετή και αχίλλειος πτέρνα της προσωπικότητας του μέσου Έλληνα είναι το ευσυγκίνητο θυμικό του. Έτσι παρασύρεται σ’ αποκοτιές. Δεν είναι λοιπόν άξιον απορίας γιατί και πώς η φλόγα της ψυχής του γίνεται αντικείμενο «μεταχείρισης» από επιτήδειους (τάχα και ανιδιοτελείς;) δημεγέρτες». Οι δημαγωγοί καταφέρνουν να επηρεάσουν το ευσυγκίνητο θυμικό του. Ο σύλλογος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κομμάτι του συνόλου και φυσικά επηρεάζεται από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Ο κάποτε πομπώδης εξωραϊσμός των πεπραγμένων και η απουσία αυτοκριτικής έδειξαν αλαζονεία και προκάλεσαν τα μέλη του συλλόγου. Η ακατάσχετη λαθολογία εκτός από οίκτο παράγει και ισχυρές αμφιβολίες για την επάρκεια και τις ικανότητες του φέροντος οργανισμού. Και από τις δυο αντιλήψεις απουσιάζει το μέτρο.
Συμπεριφορά των ορειβατών στο βουνό
Εκτός από τις απαραίτητες τεχνικές γνώσεις τη συμπεριφορά των ορειβατών στο βουνό πρέπει να την διέπουν κάποιες αρχές.
Η βοήθεια προς συνορειβάτες είναι εκ των ων ουκ άνευ. Αποτελεί ηθικό χρέος. Παραπέρα, θα πρέπει να υπάρχει ασφάλιση των συμμετεχόντων στις αποστολές. Να υπάρχει επαρκής αριθμός ασυρμάτων. Πάντα πρέπει να υπάρχει φαρμακείο πρώτης ανάγκης. Ο ορειβατική ομάδα θα πρέπει να είναι δεμένη πριν την αναχώρηση της για μία ορειβατική/ πολυήμερη αποστολή και όχι να «ψάχνεται» έκτων υστέρων.
Σωστός προσανατολισμός στο βουνό και σωστή χρήση GPS. Το να χαθεί κάποιος στο βουνό δεν είναι αφύσικο ούτε ασυνήθιστο. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε εύκολα κανένα για το γεγονός ότι χάθηκε. Όταν όμως πραγματοποιούνται πορείες με αποκλειστική χρήση του GPS ενδέχεται να προκύψουν προβλήματα.
Λειτουργία σχολών
Οι κύριοι Σκουτέλης, Γκάλλιος και Μποτέλης δεν συμμορφωθήκαν με τη σύννομη και καταστατική λειτουργία των σχολών. Για ποιο λόγο παραιτήθηκαν από το σύλλογο (από τον Ιανουάριο του 2020 μέχρι τον Ιούνιο του 2020) επτά μέλη που ο σύλλογος είχε συνάψει μαζί τους σύμβαση; Μήπως επειδή ο σύλλογος πρόσφερε κάποτε επιχειρηματικές ευκαιρίες (επιστολή Διαμαντή σ.32); Γιατί επιτράπηκε σε αυτά τα μέλη να ανακηρυχθούν υποψήφιοι για το ΔΣ; Γιατί επιτράπηκε σε κάποιους αναρριχητές να ουρλιάζουν μέσα σε Γ.Σ. το 2017;
Όπως είναι γνωστό οι ορειβάτες του ΣΕΟ συνέβαλαν οικονομικά για να αγορασθεί το διαμέρισμα τη δεκαετία του 60. Απαιτούνταν άδεια και συνδρομή των αναγκαίων προϋποθέσεων ασφαλείας αθλητικών εγκαταστάσεων. Υπήρχαν αυτές οι προϋποθέσεις ασφαλείας για το συγκεκριμένο διαμέρισμα που θέλανε να μετατρέψουν σε προπονητήριο αναρριχητών; Και ένα ναι τότε γιατί δεν λειτούργησε; Ποια είναι η πραγματική αλήθεια; Γιατί έγινε μία λάθος επιλογή και γιατί ξοδεύθηκαν χρήματα για επιδιορθώσεις;
Ακύρωση της απόφασης διαγραφής μέλους του συλλόγου.
Με βάση τον αριθμό απόφασης 2654/2020 το Μονομελές πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης που συνεδρίασε στις 5.3.2019 ακύρωσε την απόφαση της Γ.Σ. για αποβολή μέλους και συγκεκριμένα του Σωτηρίου Σταθόπουλου. Ο τελευταίος είχε καταθέσει από τις 27.3.2017 αγωγή για ακύρωση της απόφασης. Σύμφωνα με το άρθρο 88 ΑΚ «αποβολή μέλους επιτρέπεται στις περιπτώσεις που προβλέπει το καταστατικό αν υπάρχει σπουδαίος λόγος και το αποφασίσει η Γ.Σ.» (σελ.2 της δικαστικής απόφασης). Σύμφωνα με νομικές πηγές «η άσκηση πειθαρχικής εξουσίας επι των μελών του σωματείου υπόκειται στο δικαστικό έλεγχο και το δικαστήριο έχει εξουσία να κρίνει, να ελέγξει όχι μόνο το τύποις σύμφωνο της απόφασης αλλά και το κατ’ ουσίαν βάσιμο των προκληθέντων προς αιτιολόγηση της αποβολής λόγων». Αν η απόφαση για την αποβολή μέλους ακυρωθεί τελεσίδικα, επέρχεται αυτοδίκαια αποκατάσταση της ιδιότητας του μέλους και των δικαιωμάτων που συνάπτονται με αυτήν. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν υπήρχε σπουδαίος λόγος για την οριστική αποβολή του. Θα πρέπει οπωσδήποτε εδώ να θυμηθούμε εδώ ότι την 25.1.2017 τα 84 από τα 108 παρόντα μέλη είχαν ψηφίσει υπέρ της διαγραφής! Τα συμπεράσματα δικά σας. «Πιθανολογείται από το παρόν Δικαστήριο ότι πίσω από την επιβολή της πειθαρχικής ποινής υποκρύπτονταν λόγοι που ανάγονταν σε αισθήματα αγανάκτησης και εκδικητικότητάς για την εμπλοκή στα θέματα του συλλόγου δημοσίων φορέων μετά από καταγγελίες του ενάγοντα η βασιμότητά των οποίων δεν έχει ακόμη διευκρινισθεί (σελ.8)». «Η απόφαση του Δ.Σ. του εναγόμενου σωματείου περί διαγραφής του ενάγοντα είναι παράνομη και ως εκ τούτου άκυρη διότι δεν ήταν αιτιολογημένη» (σελ.9). Ο ΣΕΟ κλήθηκε να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα των 2.776 ευρώ.
Όπως είναι γνωστό με την υπ’ αριθμόν 116 επιστολή του (από τις 16 Γενάρη 2017) προς το Δ.Σ. του ΣΕΟ ο ανωτέρω ορειβάτης απολογείται για τις κατηγορίες που του προσάπτονται. Όπως αναφέρει ο εγκαλούμενος διεπίστωσε ότι το Δ.Σ. προεξόφλησε έκ των προτέρων την απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου, προτού εξετασθούν από τα μέλη του οι υπερασπιστικοί ισχυρισμοί του εγκαλούμενου, οι μαρτυρίες και τα τυχόν άλλα στοιχεία προς απόκρουση των εις βάρος του κατηγοριών. Όπως αναφέρει ο κ. Σταθόπουλος (σ.3) «το Δ.Σ. προχώρησε όχι μόνο βεβιασμένα αλλά και αυθαίρετα στην καταχώρηση της παραπομπής μου και όχι της πρότασης του η της εισήγησης του πειθαρχικού συμβουλίου διασύροντας με και πάλι αφού η σχετική πρόσκληση δημοσιεύεται και στο περιοδικό του ΣΕΟ. Η σοβαρότατη ποινή της οριστικής διαγραφής έχει να κάνει και με την υπόληψη μου ως μέλους της κοινωνίας» (σ.3). Κατόπιν των ανωτέρω το τότε Δ.Σ. αλλά και το τότε πειθαρχικό συμβούλιο φέρει όχι μόνο νομικές αλλά και ηθικές ευθύνες για το συγκεκριμένο προσωπικό θέμα.
Με δεδομένο δηλαδή το άσχημο καθεστώς λειτουργίας του Συλλόγου μέχρι πριν μερικά χρόνια (ενδεικτικά στα διοικητικά με την ακύρωση της διαγραφής, και στα οικονομικά, το ίδιο με την επιβολή υψηλών προστίμων) οι υπεύθυνοι, ο εκλεγμένοι εκπρόσωποι από το Σώμα, χωρίς περίσκεψη χωρίς αιδώ , αντί να προστατέψουν ως κόρη οφθαλμού το ανοχύρωτο τοπίο του Συλλόγου αποδόθηκαν απερίσκεπτα σε ένα καταστροφικό κυνήγι μαγισσών με διαγραφή παράνομη και άκυρη μάλιστα (έτσι ακριβώς αναφέρεται στην απόφαση του Δικαστηρίου έστω α βαθμού) και παραπέρα με ισοπέδωση χαρακτήρων και προσώπων (βλέπε «ακατανόμαστος», «πεπτοφαλαγγίτης», «μηδενιστής», «καταστροφέας» κλπ.).
Όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα αντί να καταδιώκεται η παρανομία καταδιώκεται αυτός που την καταγγέλλει. Σύμφωνα με τον Κώστα Μπέη (σ.244): «Επί μισόν αιώνα βιώνω μια σταθερή παθογένεια του τόπου μας, δηλαδή ότι δεν αποδοκιμάζονται οι ίδιες οι παράνομες ή ανήθικες πράξεις, αλλά η τολμηρή καταγγελία τους». Ο υπογράφων πάλεψε όσο μπορούσε επί σειρά ετών να βοηθήσει το σύλλογο σε εξορμήσεις, να συμμετέχει σε σχολές ως διδάσκων και διδασκόμενος να επιλύει παραλείψεις και να διορθώσει λάθη της διοίκησης. Η κριτική η οποία μου ασκήθηκε ήταν κακοπροαίρετη.
Ευνοιοκρατία σε όσους συμμετέχουν στις πολυήμερες εκδρομές.
Οι συγγενείς και οι φίλοι των μελών του Δ.Σ. συμπεριφέρονταν σαν να ήταν μέλη μιας κλειστής ομάδας προνομιούχων. Ήταν αυτοί που πάντα έβρισκαν θέση για να συμμετέχουν στις πολυήμερες εκδρομές. Οι υπόλοιποι δυσκολεύονταν να βρουν θέση και έπρεπε να τηλεφωνήσουν στον πρώην πρόεδρο για να ανοίξει θέση. Π.χ. στις 14 Φεβρουαρίου 2020 ενημερώθηκα από μέλος του ΣΕΟ ότι άνοιξε η καλά προγραμματισμένη εξόρμηση στη Μήλο. Αμέσως τηλεφώνησα τη γραμματέα του συλλόγου και μου είπε ότι πράγματι υπάρχουν θέσεις οπότε έκλεισα θέση. Όταν ξαναπήρα τηλέφωνο τις 5 Μαρτίου προκειμένου να ζητήσω κάποιο λογαριασμό τραπέζης για να πληρώσω όλο το ποσό (δεδομένου ότι δεν μπορώ να πληρώσω αυτοπροσώπως λόγω απόστασης) η γραμματέας με ενημέρωσε ότι ενώ μέχρι τότε ήμουν μέσα στη λίστα ξαφνικά βρέθηκα εκτός λίστας! Ήμουν πλέον 12ος επιλαχών! Σύμφωνα με δήλωση της αυτή η αυθαίρετη αλλαγή συνέβη στις 26 Φεβρουαρίου 2020. Τότε πάρθηκε η λίστα από τα χέρια της και τροποποιήθηκε με νέα ονόματα. Σύμφωνα με την απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου (νο 3) «ο κ. Κουκουρής δεν ανταποκρίθηκε σε κλήσεις για αποστολή προκαταβολής». Φυσικά αυτό είναι ένα ψέμα. Σε όλη μου τη ζωή εκπλήρωνα με «θρησκευτική ευλάβεια» όλες τις οικονομικές μου υποχρεώσεις προς το σύλλογο. Στη Βρετανία ισχύει το δόγμα «first come, first served» δηλαδή όποιος κλείσει πρώτος ένα εισιτήριο, μία θέση, μία ενοικίαση κλπ. αυτός και να προηγείται. Αργότερα έμαθα ότι ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος μουντζούρωσε και διέγραψε το όνομα μου από τη λίστα.
Αν και είμαι πολλά χρόνια στο σύλλογο ποτέ μου δεν κατάλαβα με βάση ποια κριτήρια γίνονταν η επιλογή των εκάστοτε συμμετεχόντων; Πότε άνοιγε μία κατάσταση συμμετοχών και πότε έκλεινε; Τι προσόντα χρειάζονταν για να συμμετάσχει κάποιος; Πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για την διεκπεραίωση τέτοιων καταστάσεων και ξεκάθαρα κριτήρια με βάση την εμπειρία, τα χρόνια συμμετοχής στο σύλλογο, την εκπλήρωση των οικονομικών υποχρεώσεων απέναντι στο σύλλογο κλπ. Η αλήθεια είναι ότι δεν έμπαιναν κάποτε ακριβή και συγκεκριμένα αντικειμενικά κριτήρια επιλογής για να έχει ο πρόεδρος «το πάνω χέρι». Ως αποτέλεσμα επικρατούσε ευνοιοκρατία. Τα πράγματα έχουν βελτιωθεί τώρα με τον νέο πρόεδρο..
Προτάσεις
Το Περιοδικό να γίνει ηλεκτρονικό η να εκδίδεται μία φορά τον χρόνο. Θεωρώ ότι το πρόγραμμα του συλλόγου θα πρέπει να είναι ετήσιο και όχι τριμηναίο για να μειωθεί το κόστος και να μπορούν να προγραμματίσουν τα μέλη τη συμμετοχή τους». Προσωπικά θα το προτιμούσα σε έγγραφη μορφή ανά εξάμηνο αλλά οι σημερινές συνθήκες δεν το επιτρέπουν.
Εκτός από τη λειτουργία του αθλητικού τμήματος της αναρρίχησης θα πρέπει να συμπεριλάβει και άλλα αθλήματα βουνού (ποδήλατο βουνού, μαραθώνιοι δρόμοι βουνού, αγωνιστικός προσανατολισμός κλπ) προκειμένου να δείξει αγωνιστική δράση;
Με έξοδα του συλλόγου οι αρχηγοί των αναβάσεων θα πρέπει να έχουν κάνει ήδη τις διαδρομές, να τις γνωρίζουν έκτων προτέρων.
Μόνο δύο φορές θητεία προέδρου, αντιπροέδρου, γραμματέα και ταμία. Να αποκλειστούν ως υποψήφια μέλη του Δ.Σ. ή και αντιστοίχως ως μελών της εξελεγκτικής επιτροπής όσων φυσικών προσώπων είχαν ήδη εκλεγεί δύο φορές στην αμέσως προηγούμενη διοικητική περίοδο, έτσι ώστε να επακολουθεί ο δραστικός και αξιόπιστος έλεγχος των πεπραγμένων τους. Να μην παρατηρούνται φαινόμενα εικονικής αλλαγής στην εξουσία.
Να μην υπάρχουν αλλαζονία, έριδες, ο δόλος και θρασύτητα μέσα στο σύλλογο. Η γενναιόδωρη χριστιανική συγχωρητικότητα είναι η μόνη λύση. Να μη χρησιμοποιούνται απαξιωτικές εκφράσεις όπως «ακατανόμαστος», «πεπτοφαλαγγίτης», «καταστροφέας του συλλόγου» «μηδενιστής» κλπ.
Η ψηφοφορία για έγκριση η απόρριψη του απολογισμού του ΔΣ να γίνει μυστική. Η έγκριση η απόρριψη του απολογισμού του ΔΣ και της έκθεσης της εξελεγκτικής επιτροπής θα πρέπει να γίνονται με μυστική ψηφοφορία και όχι φανερή. Δεν πρέπει να στοχοποιούνται οι ψηφοφόροι.
Να υπάρξει διαφάνεια. Τ Στη Ρωσία κάποτε το ονόμασαν «γκλαστνόστ».
Να γίνει ψηφιοποίηση του αρχειακού υλικού για να μην υπάρξει απώλεια εγγράφων:
Να μην ξαναυπάρξει ευνοιοκρατία. Δεν δικαιολογείται καμία αυθαιρεσία, η διαφορετική κατά το δοκούν αντιμετώπιση κάθε μέλους. Να υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για την διεκπεραίωση τέτοιων καταστάσεων και ξεκάθαρα κριτήρια με βάση την εμπειρία, τα χρόνια συμμετοχής στο σύλλογο, την εκπλήρωση των οικονομικών υποχρεώσεων απέναντι στο σύλλογο κλπ.
Να αξιοποιηθούν οι δημιουργικές προτάσεις: Όπως αναφέρει ο κ. Πάρις Σκουτέλης (21.1.2021) μεταξύ άλλων ότι «το εύκολο είναι να καταστρέψεις μάλλον σε αυτό έχεις ταλέντο. Αυτός που θέλει να βοηθήσει κάνει προτάσεις δημιουργικές». Ποια ήταν η αντιμετώπιση που έτυχε ο υποφαινόμενος και άλλα μέλη του συλλόγου όταν έκαναν προτάσεις; Ποιες από αυτές τις προτάσεις εφαρμόσθηκαν;
Επίλογος
Εν κατακλείδι, πριν από μερικά χρόνια ο σύλλογος διήλθε ίσως την κρισιμότερη φάση στην πολυετή ιστορική του πορεία. Άγνοια, ασυγχώρητα ανεύθυνη αντιμετώπιση καθιερωμένων θεσμών της επίσημης πολιτείας οδήγησαν τον σύλλογο στην οικονομική ασφυξία. Και όλα αυτά γιατί είχαμε ως μη όφειλε, τη σύγκρουση δύο βασικών αντιλήψεων, δύο φιλοσοφιών ζωής και διοίκησης: Η μία αντίληψη (ξεπερασμένη προ πολλού από τη ζωή), σύμφωνα με την οποία η εκλεγμένη διοίκηση, ως εκλεγμένη νομίζει και ότι έχει το δικαίωμα κατά το δοκούν, ενίοτε και με σοφιστικές-νομικίστικες εξηγήσεις να ενεργεί ερήμην του καταστατικού χάρτη του συλλόγου (όταν αρνιέσαι έγγραφα σ’αυτούς που νόμιμα αιτούνται) και να αγνοεί παρακινδυνευμένα τους καθιερωμένους θεσμούς (όταν δεν ενημερώνεις δεόντως τις οικονομικές υπηρεσίες της πολιτείας).
Και από την άλλη υπάρχει η νέα από πολλού πλέον «εμπεδωμένη» αντίληψη, κατά την οποία όλα είναι φανερά και ότι ο χρυσός οδηγός για την κάθε διοίκηση -στον αντίποδα της ανεξέλεγκτης προσωποκεντρικής αντίληψης- είναι ο σεβασμός στο κράτος δικαίου της κάθε μικρής η μεγάλης συλλογικότητας. Χρειάζεται διαφάνεια και δημοκρατία. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα στη σύγχρονη ιστορία. Επομένως θα πρέπει να επιστρέψουμε στο καθεστώς των ανοιχτών διαδικασιών, ενεργοποίησης όλων των μελών με σεβασμό στον καθένα και στην κάθε άποψη και με δημοκρατία, στο κάθε αποτύπωμα και στην κάθε δράση του συλλόγου. Όλοι είναι απαραίτητοι και κανένας δεν περισσεύει.
Ζήσαμε με τον σύλλογο όμορφες ορειβατικές στιγμές και συνεχίζουμε. Ο σύλλογος δεν είναι ιδιοκτησία κανενός.
Με τιμή,
Κωνσταντίνος Κουκουρής
[1] Ράμφος Στέλιος, 2016. Ελπίζουμε για να μη σκεπτόμαστε. Real News, 10.4.2016. Συνέντευξη στον Θανάση Λάλα.
[2] Μπέης Κώστας, 2011. Η Ελλάδα που αγάπησα, η Ελλάδα της χρεοκοπίας. Που βρισκόμαστε; Που πάμε; Τι προοπτικές έχουμε; Εκδόσεις Λιβάνη.
